Sinds er cacaobonen werden geïmporteerd uit Frankrijk zorgde het hof van Savoye ervoor dat deze voorloper van onze chocolade voor hen beschikbaar kwam. In 1555 publiceerde Nostradamus in Turijn zijn verhandeling over chocolade. De eerste chocolaatjes, ‘diablotin’ = kleine duivel genoemd, mochten met de hertogelijke toestemming in 1600 in Turijn verkocht worden. Toen de import van cacao haperde als gevolg van een conflict met Frankrijk, mengde de kok gemalen hazelnoten uit de Langhe door het enige cacao dat er nog was en de ‘gianduja’ was geboren.
Ook onze lange vinger, in Piemonte Savoiardi genoemd, zou door de hofkok van hertog Amedeo VI van Savoye in 1348 zijn bedacht en gebakken ter gelegenheid van een bezoek van de Franse koning. De koekjes zijn nu een onmisbaar onderdeel van het dessert Tiramisù. Volgens de overlevering zou de eerste Eerste minister van Piemonte en het latere Verenigde Italië, Camillo Benso Cavour, voor de receptuur verantwoordelijk zijn.
Torta di nocciole – zonder bloem
Ambachtelijk gemaakte hazelnotentaart uit de Langhe is van een heel andere orde dan de hazelnotentaart die je in een willekeurige Nederlandse winkel kan kopen: de Langarole hazelnotentaart is een en al hazelnoot. Zelf zo’n taart bakken kan natuurlijk ook. Gelukkig is op steeds meer plekken een zak met hazelnoten te koop, gedopt, gebrand en vacuüm verpakt (voor de houdbaarheid). Voor hoe verder: click op ‘Lees meer’
Bruti e Buoni
De naam zegt het al: ze zijn niet mooi, maar wel erg lekker! De kleur is onbestemd licht bruin, de vorm is als van een mislukt taartje en geen een is hetzelfde (behalve wanneer je echt je best doet natuurlijk). Wanneer je een brutti e buoni geproefd hebt, knapperig van buiten en zacht van binnen, kan je er niet meer vanaf blijven. In de langhe zijn ze dus erg populair.Heb je nog wat eiwitten over van een ander gerecht, voeg daar hazelnoten en wat suiker toe voor deze koekjes. Click op ‘Lees meer’ voor het recept.
Torta di Nocciole – met bloem
In de zuidelijke Piemonte tref je hazelnootstruiken zo ver het oog reikt. Medio augustus worden de hazelnoten geoogst; het ene jaar eerder dan het andere, afhankelijk van de weersgesteldheid. Naast de hazelnotentaart waarin geen bloem is verwerkt, kom je er ook variaties met bloem tegen. In dit recept kan je in plaats van boter ook een beker (circa 150 ml) Moscato d’Asti toevoegen. De taart wordt dan minder zacht en ook minder calorierijk. Een glas Moscato d’Asti kan je natuurlijk ook bij de taart serveren. Click voor het recept op ‘Lees meer’.
Crostata di Confettura
Wanneer de kinderen ’s middags uit school komen, wacht er een stuk Crostata. Dit middaguurtje heet er de ‘merenda’. Deze taart wordt gemaakt met de marmelade die de moeders in de zomer maken van het fruit dat in elke achtertuin aan de fruitbomen hangt. Pruimen, peren, appels, kweeperen, abrikozen, enzovoorts. Vaak in zo grote hoeveelheden, dat er wel jam van gemaakt moet worden. In de zomer veel werk, maar voor de kinderen een welkome traktatie na school. Juist die zelfgemaakte taarten zijn zo lekker. Click voor het recept op de knop ‘Lees meer’.
Amaretti
Amaretti zijn koekjes gemaakt van zoete en bittere amandelen, suiker en eiwit. Het verhaal gaat dat de eersten in de Middeleeuwen al op Sicilië werden gemaakt. Toen een mengkroes van invloeden door de komst van Arabieren, Fransen, Spanjaarden en Noormannen. Er bestaan twee verhalen. Volgens het eerste werd het recept door Siciliaan Francesco Moriondo vanuit Zuid-Italië meegenomen naar het Hof van de Savoye in Turijn. In de eerste helft van de 18de eeuw was hij er banketbakker. In 1750 verhuisde Moriondo naar Mombaruzzo en … Voor meer, click op ‘lees meer’.
Baci di Dama
In elke banketbakkerswinkel liggen deze kleine koekjes, ‘kusjes van een dame’, in de vitrine. Elk koekje bestaat uit twee kleine halfronde koekjes, die met een hazelnoten-chocolade pasta aan elkaar vastgeplakt zitten. Het deeg van de twee koekjes is van fijngemalen hazelnoten en amaretti.
Het recept volgt nog.
Tiramisù
Tiramisù is het vijfde meest bekende Italiaanse gastronomische woord in de wereld en de meest bekende Italiaanse ‘dolce’. De herkomst van dit toetje houdt heel Italië bezig. De steden Treviso en Tolmezzo bestrijden elkaar als geboortestad, maar ook de hoofdstad van de ‘savoiardi’ maakt er aanspraak op. Er is discussie over het feit of tiramisù gemaakt moet worden met ‘savoiardi’ of met ‘pavesini’. Beide koekjes lijken op onze ‘lange vinger’. De eerste is afkomstig uit Turijn, de tweede uit Novara; beide steden in Piemonte. En of er een heel ei of slechts een eierdooier in het beslag moet, is ook reden tot twist.