Niet ver van het treinstation Porta Nuova en aan de rand van het oude centrum van Turijn heeft de stad aangedurfd een glazen wolkenkrabber te laten bouwen: de Grattacielo. Een nieuwe mogelijkheid om Tuijn vanaf grote hoogte te aanschouwen: 38 verdiepingen hoog (166,26 meter) en met op de 35ste verdieping een restaurant. De toren is hiermee iets lager dan de Mole Antonelliana, onderkomen van het Filmmuseum en icoon van en voor Turijn.
Adres: Corso Inghilterra 3. De Grattacielo is het onderkomen voor medewerkers van de Italiaanse bank Intesa Sanpaolo en gebouwd door architect Renzo Piano.
Het gebouw moet een van de meest ecologische gebouwen van de wereld zijn: zonne-energie, LED-verlichting en met aan de oost- en westzijde een tweede thermische ‘huid’ van bewegende panelen om de binnentemperatuur te reguleren (certificaat ‘LEED Platinum’).
Op de 35ste verdieping is een restaurant gevestigd met 60 tafels voor lunch en diner en er is een loungebar. Op de begane grond is een grote concertzaal. Er is een indrukwekkende binnentuin en expositieruimten voor kunst en nieuwe ontwikkelingen.De bewoners van Turijn waren in eerste instantie huiverig over de plannen van nog een toren zo dicht bij het oude centrum. Je hoeft maar het koninklijke paleis in het centrum van Turijn de rug toe te keren en omhoog te kijken om te begrijpen waarom: de Torre Littoria ofwel Grattacielo Reale Mutua. Een oerlelijk gebouw uit de 60er jaren van de 20ste eeuw midden tussen mooie gebouwen uit de tijd van de Barok en Jugendstil. Misschien mede daarom dat de stad afgelopen zomer drie dagen de tijd kreeg het gebouw met eigen ogen ook van binnen te mogen aanschouwen. Sommige buren maakten daarbij gebruik van de mogelijkheid er een lunch te genieten. De lunch kost er € 30,- en is door de prijs voor sommige buren beter bereikbaar qua prijs dan het diner. En gelukkig beviel de lunch. Aan het gebouw moet men dus maar wennen. Het uitzicht is er op heldere dagen in ieder geval fantastisch: door de glazen puien rondom en vanaf het balkon zie je de heuvels in het zuiden, de Alpenbergwand in het westen en noorden met als toppers de Monviso en de Monte Rosa.